Poradnik pozytywnego myślenia, czyli sympatyczna rzecz dla znudzonych schematem

W skrócie:

Najlepszy aktor filmu: John Ortiz

Najgorszy aktor filmu: nie skuszę się na wypełnienie tej luki, bo gra całej obsady jest równa i, co najważniejsze, porządna

Co w filmie smuci: może zbyt mało odwagi, a może brak pomysłu na podciągnięcie tego nieco wyżej

Co w filmie cieszy: próby przełamania typowego schematu komedii romantycznych

Czy film jest przyzwoity: tak

Ocena: 4/6

A strach był wielki

Przez długie miesiące poprzedzające premierę filmu Davida Russella kina raczyły nas nieprzerwanie jego trailerem, który delikatnie mówiąc, jest trailerem złym. Spłyca każdą lepszą scenę i prezentuje o wiele gorsze oblicze filmu. Oblicze typowej komedii romantycznej, która żałośnie sili się na coś niestandardowego.

Chyba najwięcej dobrego można powiedzieć o tym filmie mówiąc, czym nie był. A przede wszystkim nie był odzwierciedleniem swojego trailera. Ostatnimi czasy, w gatunku komedii dzieje się dziwnym trafem tak, że potrzeba cudu by nie czuć się na seansie głęboko zażenowanym. I przed tym filmem miałam wielkie obawy. Odruch Pawłowa niestety. Okazało się, że całkiem niepotrzebnie. Nie dość, że Poradnik nie był ordynarny, nudny ani chamski, to nawet był całkiem zabawny. Nieco niekonwencjonalny (co prawda tylko nieco, ale i tak wypada docenić  przy rzadkości zjawiska) i ciepły film z oczywistym jednak zakończeniem.

D. Russell w trakcie swojego ulubionego ustawiania kadru

No i jeszcze tu, na planie Fightera

Film Russella nie jest komedią wybitną, ale przynajmniej wiele lepszą niż gówno, które akademia zaserwowała w nominacjach zeszłego roku (każdy wie, którą kloaczno-żenująco-nieśmieszną kichę mam na myśli).

Tyle że, powiedzmy sobie szczerze, dorobek zobowiązuje. Jeżeli reżyser jednego z lepszych filmów 2010 roku bierze się za komedię (do tego romantyczną), powinien pokazać coś lepszego niż standardowe pitu pitu. Poradnik to porządnie zrealizowany, lekko refleksyjny komediodramat z niezłą obsadą, dobrą muzyką i dialogami, który ratuje ogólny wizerunek kina romantycznego, tak jak w zeszłym roku zrobił to Kocha, Lubi, Szanuje.

Komedia sytuacyjna

Bardzo dużym plusem filmu jest obsada drugoplanowa, która jest rewelacyjna, podczas gdy pierwszoplanowa tylko niezła. Tło Poradnika buduje cały jego kontekst i dramatyczno-komediową warstwę. Roi się tu od wyrazistych postaci: John Ortiz w roli zrezygnowanego ojca konsumpcyjnej rodziny, Anupam Kher jako zabawny stereotyp psychoterapeuty, czy  Chris Tucker  jako wariat, który za wszelką cenę chce uciec ze szpitala. A wreszcie Robert DeNiro, który w końcu przełamał złą passę wybierania okropnych filmów.

Bradley Cooper, Jacki Weaver, Chris Tucker

  

W Poradniku jest i Hemingway, i Władca Much, i White Stripes, ale jest i straszliwy dom rodziców Pata (Bradley Cooper), ucieleśnienie złego gustu małomiasteczkowej Ameryki. Jest też futbol i przydrożny bar, Halloween, wariatkowo, a nawet nieodzowny konkurs tańca. Za to na szczęście nie ma wesela. A to wszystko razem jakoś niepostrzeżenie cieszy. 

Uroczy dom rodziców Pata

Lekko odstępując od utartych schematów, ukazując historię dwójki wariatów z trudem radzących sobie w zastanym świecie Poradnik pozytywnego myślenia daje malutką nadzieję na lepsze jutro amerykańskiego kina komediowego. Trochę zabawniejszego, bezpretensjonalnego i po prostu mniej durnego.